derdin var derler dogru. ama boyle derde can kurban.
sadece birsey var rahatsiz edici olan ve
bu ara ozellikle hep basima gelen;
telefonda bir can dost ile konusurken veya birseyler yazmaya calisirken, kagida ya da bilgisayara
mumkun degil olmuyor;yapamiyorum cunku benim kuccucuk kizim bunu bir sekilde engellemeyi hep basariyor.telefon kordonu ile kendini boguyor veya kalemimi durtuyor veya tuslara bir sekilde ulasip yazdiklarimi ohkdhutrfhghpp sekline donusturuyor! gecen gun arkadasima yazdigim dogumgunu kartinin zarfini yedi ve tam karti mideye indiriyordu ki yakaladim! ama genelde zafer hep onun...
bence biliyor; o an, ondan daha cok yogunlastigim her ne varsa ondan beni koparmasi gerektigini.
ve
basariyor!
Subscribe to:
Posts (Atom)
