londra'da bir turk. bir anne. bir es'im. yazdiklarima uzaktan bakmayi seviyorum.yasadiklarima yakindan.yazarak kendime bakmayi da severim.hissettiklerime, icime bakmayi.samimi olmayan herseyin osuruk olduguna inanirim.candan gorunen ile can olani ayirmayi bilirim.pek az dostum var demek isterdim ama hic yok.londrada yalniz ve kalabalik bir hayat yasiyorum.zamaninda diye baslayan cumlelerim var artik cunku 40'li yaslarimdayim.bizim zamanimizda bloglar yoktu.gunluk tutardik.sansliysak annemizin eline gecmezdi.veya salak anketler doldururduk daha iyi tanima bahanesi ile birbirimizi.arkadaslar yazar arkadaslar okurdu.bilmedigimiz gormedigimiz kimselerin en ucra koselerine ulasamazdik.boyle bir sansimiz yoktu.ille de yazar olmak gerekirdi herkes tarafindan okunmak icin.az biraz yazi yazabilenimiz yazar olabilecegini umardi.dehasi essiz sanirdi.oysa blog dunyasinda oyle guzel yazanlar buldum ki artik yazdiklarimi begenmekten vazgectim.sadelige ve mutevazilige yatay gecis yaptim.mutluyum.bana iyi geleni okumak beni her zaman daha iyi yapiyor.eline yuregine saglik hepsinin.