kucagimdaki ve icimdeki COCUK...
bebek sahibi olmanin en guzel yani, eger icindeki cocuk olmemisse; cocuklugun izlerinden yeniden yuruyebilmek. kizimla elma sekerin yeniden tadina bakmak, cizgilere basmamak icin hoplayip-ziplamak, alcak duvarlara tirmanip dusmeden yurumeyi basarmak, yanak yanaga uyumak, istedigi birsey olmayinca ondan hizli davranip tepinmek ve onu sasirtmak, cizgi film izlemek, oyuncak reyonlarina dalip saatler gecirmek, lunaparklarda ona eslik etme bahanesiyle minik arabalara, atlikarincalara binmek ve babaya el sallamak, gulmek, cok gulmek mesela osurdugun icin, aglamak katila katila hic gerek olmadan yaptigi bir hirs'in bahanesiyle, hissetmek yasadigini bangir bangir...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Benim içimdeki çocuk, dışa yansıyor. Çocuk düşünmüyor musun diyenlere, ben daha büyümedim ki diyorum. Bravo geçekten, hem çocuk büyüt, hem de ruhun genç kalsın.
sevgili hayalet. oncelikle hosgeldin! yasin kac bilmiyorum ama cocuk sahibi olmak icin icindeki cocugu buyutmen gerekmiyor.hatta icindeki cocuk daha halen cocuk iken cocuk sahibi olmak en guzeli.iste bu yuzden ruhum gec benim:))) buyuttugun cocugun sana ne guzellikler yasatacagini asla bilemezsin o nedenle: darisi basina birgun...
Post a Comment